¹ Cando saía do templo, un dos seus discípulos díxolle: Mestre, mira que pedras e que edificios! ² E Xesús díxolle: Ves estes grandes edificios? Non quedará pedra sobre pedra que non sexa derrubada. ³ 3E estando El sentado no monte das Oliveiras, fronte ao templo, Pedro, Xacobo, Xoán e Andrés preguntábanlle en privado: ⁴ Dinos, cando sucederá isto, e que sinal haberá cando todas estas cousas háxanse de cumprir? ⁵ E Xesús comezou a dicirlles: Mirade que ninguén vos engane. ⁶ Moitos virán no meu nome dicindo: «Eu son o Cristo», e enganarán a moitos. ⁷ E cando oiades de guerras e de rumores de guerras, non vos alarmedes; é necesario que todo isto suceda, pero aínda non é o fin. ⁸ Porque se levantará nación contra nación, e reino contra reino; e haberá terremotos en diversos lugares; e haberá fames. Isto só é o comezo de dores. ⁹ Pero estade alerta; porque vos entregarán aos tribunais e seredes azoutados nas sinagogas, e compareceredes diante de gobernadores e reis pola miña causa, para testemuño a eles. ¹⁰ Pero primeiro o evanxeo debe ser predicado a todas as nacións. ¹¹ E cando vos leven e entréguenvos, non vos preocupedes de antemán polo que ides dicir, senón que o que vos sexa dado naquela hora, iso falade; porque non sodes vós os que falades, senón o Espírito Santo. ¹² E o irmán entregará á morte ao irmán, e o pai ao fillo; e os fillos levantaranse contra os pais, e causaranlles a morte. ¹³ E seredes odiados de todos por causa do meu nome, pero o que persevere ata o fin, ese será salvo. ¹⁴ Mais cando vexades a abominación da desolación posta onde non debe estar (o que lea, que entenda), entón os que estean en Xudea fuxan aos montes; ¹⁵ e o que estea na azotea, non baixe nin entre a sacar nada da súa casa; ¹⁶ e o que estea no campo, non volva atrás a tomar a súa capa. ¹⁷ Pero, ai das que estean encinta e das que estean a criar naqueles días! ¹⁸ Orade para que isto non suceda no inverno. ¹⁹ Porque aqueles días serán de tribulación, tal como non aconteceu desde o principio da creación que fixo Deus ata o de agora, nin acontecerá xamais. ²⁰ E se o Señor non acurtase aqueles días, ninguén se salvaría; pero por causa dos escollidos que El elixiu, acurtou os días. ²¹ Entón, se algún vos di: «Mirade, aquí está o Cristo», ou: «Mirade, alí está», non lle creades. ²² Porque se levantarán falsos Cristos e falsos profetas, e amosarán sinais e prodixios a fin de extraviar, de ser posible, aos escollidos. ²³ Mais vós, estade alerta; vede que volo dixen todo de antemán. ²⁴ Pero naqueles días, despois desa tribulación, o sol escurecerase e a lúa non dará a súa luz, ²⁵ as estrelas irán caendo do ceo e as potencias que están nos ceos serán sacudidas. ²⁶ Entón verán ao Fillo do Home que vén nas nubes con gran poder e gloria. ²⁷ E entón enviará aos anxos, e reunirá aos seus escollidos dos catro ventos, desde o extremo da terra ata o extremo do ceo. ²⁸ Da figueira aprendede a parábola: cando a súa rama xa se pon tenra e bota as follas, sabedes que o verán está preto. ²⁹ Así tamén vós, cando vexades que suceden estas cousas, sabede que El está preto, ás portas. ³⁰ En verdade dígovos que non pasará esta xeración ata que todo isto suceda. ³¹ O ceo e a terra pasarán, mais as miñas palabras non pasarán. ³² Pero daquel día ou daquela hora ninguén sabe, nin sequera os anxos no ceo, nin o Fillo, senón só o Pai. ³³ Estade alerta, velade; porque non sabedes cando é o tempo sinalado. ³⁴ É como un home que se foi de viaxe, e ao saír da súa casa deixou aos seus servos encargados, asignándolle a cada un a súa tarefa, e ordenou ao porteiro que estivese alerta. ³⁵ Por tanto, velade, porque non sabedes cando vén o señor da casa, se á tardiña, ou á medianoite, ou ao canto do galo, ou ao amencer; ³⁶ non sexa que veña de súpeto e áchevos durmidos. ³⁷ E o que a vós digo, a todos dígoo: Velade!