ସେ ଚାହୁଁଥିଲେ ଯେ ରୂତ ଏକ ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥାନ ପାଅନ୍ତୁ, ଅର୍ଥାତ୍ ଏପରି ଜଣେ ବ୍ୟକ୍ତି ଯିଏ ତାଙ୍କର ଉତ୍ତମ ଯତ୍ନନେବେ।
ସ୍ନାନ କରିବାକୁ ଏବଂ ତୈଳ ମର୍ଦ୍ଦନ କରିବାକୁ ଏବଂ ନିଜର ଉତ୍ତମ ବସ୍ତ୍ର ପରିଧାନ କରିବାକୁ ସେ ରୂତଙ୍କୁ କହିଲେ।
ସେ ତାଙ୍କର ଚରଣ ସମୀପସ୍ଥ ସ୍ଥାନ ଅନାବୃତ କରି ଶୟନ କରିବାର ଥିଲା।
ନୟମୀ ତାଙ୍କୁ ଯାହା କରିବାକୁ କହିଥିଲେ ସେ ସବୁ କରିବେ ବୋଲି ସେ କହିଲେ।
ତାଙ୍କ ପାଦ ନିକଟରେ ଜଣେ ସ୍ତ୍ରୀ ଶୟନ କରିଅଛନ୍ତି ଦେଖି ସେ ଚମତ୍କୃତ ହେଲେ!
ସେ ବୋୟଜଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଚାଦର ତା ଉପରେ ବିସ୍ତାର କରିବାକୁ ଅନୁରୋଧ କଲେ କାରଣ ସେ ଜଣେ ମୁକ୍ତିକର୍ତ୍ତା ଜ୍ଞାତି ଥିଲେ।
ବୋୟଜ ରୂତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କଲେ କାରଣ ସେ ଧନବାନ କି ଦରିଦ୍ର କୌଣସି ଯୁବାପୁରୁଷର ଅନୁଗାମିନୀ ନ ହୋଇ ପ୍ରଥମାପେକ୍ଷା ବୋୟଜଙ୍କୁ ବାଛିଥିଲେ।
ରୂତ ଯାହା କରିବାକୁ କହିଲେ ତାହା କରିବେ ବୋଲି ବୋୟଜ କହିଲେ।
କାରଣ ବୋୟଜଙ୍କ ନିକଟ ସମ୍ପର୍କୀୟ ଆଉ ଜଣେ ମୁକ୍ତିକର୍ତ୍ତା ଜ୍ଞାତି ଥିଲେ।
ଯଦି ନିକଟ ସମ୍ପର୍କୀୟ-ମୁକ୍ତିକର୍ତ୍ତା ଜ୍ଞାତି ରୂତଙ୍କୁ ମୁକ୍ତ କରେ, ତେବେ ବୋୟଜ ତାଙ୍କୁ ତାହା କରିବାକୁ ଦେବେ । ମାତ୍ର ଯେବେ ସେ ମୁକ୍ତ ନକରେ, ତେବେ ବୋୟଜ ମୁକ୍ତିକର୍ତ୍ତା ଜ୍ଞାତି ହେବେ।
ଖଳାକୁ ସେ ଯେ ଆସିଥିଲେ, ଏହା ଜଣା ନ ଯାଉ ବୋଲି ବୋୟଜ ତାହା କଲେ।
ବୋୟଜ ଛଅପାତ୍ର ଯବ ମାପି ରୂତଙ୍କୁ ଦେଲେ।
ସେହି ଦିନର ସନ୍ଧ୍ୟା ସୁଦ୍ଧା ସେ ଏହାର ସମାଧାନ କରିବେ।