25

¹ พระยาห์เวห์ได้ตรัสแก่โมเสสบนภูเขาซีนายว่า ² "จงกล่าวแก่คนอิสราเอลและบอกพวกเขาว่า 'เมื่อพวกเจ้าเข้าสู่แผ่นดินที่เรายกให้แก่พวกเจ้า ต้องให้แผ่นดินนั้นถือสะบาโตแด่พระยาห์เวห์ ³ พวกเจ้าต้องหว่านในทุ่งนาของพวกเจ้าในหกปี และในหกปีนั้นพวกเจ้าต้องตัดแต่งสวนองุ่นของพวกเจ้าและรวบรวมผลผลิต

⁴ แต่ในปีที่เจ็ด ต้องถือเป็นปีสะบาโตแห่งการหยุดพักของแผ่นดินอย่างจริงจัง เป็นสะบาโตแด่พระยาห์เวห์ พวกเจ้าต้องไม่หว่านในทุ่งนาของพวกเจ้าหรือตัดแต่งสวนองุ่นของพวกเจ้า ⁵ พวกเจ้าต้องไม่ทำการเก็บเกี่ยวสิ่งใดที่เติบโตขึ้นเอง และพวกเจ้าต้องไม่ทำการเก็บเกี่ยวองุ่นใดๆ ที่เติบโตบนเถาองุ่นที่ไม่ได้ลิดแขนงของพวกเจ้า นี่จะเป็นปีแห่งการหยุดพักของแผ่นดินอย่างจริงจัง

⁶ สิ่งใดที่เติบโตบนแผ่นดินที่ไม่ได้เพาะปลูกในช่วงปีสะบาโตจะเป็นอาหารแก่พวกเจ้า ทั้งตัวพวกเจ้า และทาสชายหญิงของพวกเจ้า ลูกจ้างของพวกเจ้าและคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้าจะได้เก็บอาหาร ⁷ ทั้งฝูงสัตว์ของพวกเจ้าและสัตว์ป่าจะได้กินสิ่งที่เกิดขึ้นเองบนแผ่นดิน

⁸ พวกเจ้าต้องนับปีสะบาโตเจ็ดปีเจ็ดครั้ง นั่นคือนับเจ็ดคูณเจ็ดปี นั่นจะเป็นเจ็ดปีสะบาโต รวมทั้งหมดเป็นสี่สิบเก้าปี ⁹ แล้วพวกเจ้าต้องเป่าเขาสัตว์ให้ดังทั่วทุกหนแห่งในวันที่สิบของเดือนที่เจ็ด ในวันแห่งการลบมลทินนั้นพวกเจ้าต้องเป่าเขาสัตว์ให้ทั่วทั้งแผ่นดินของพวกเจ้า

¹⁰ พวกเจ้าต้องตั้งปีที่ห้าสิบไว้แด่พระยาห์เวห์และประกาศอิสรภาพทั่วทั้งแผ่นดินแก่ทุกคนที่อาศัยอยู่ในนั้น นั่นจะเป็นการเฉลิมฉลองสำหรับพวกเจ้า ที่ทั้งที่ดินและบรรดาทาสต้องกลับคืนสู่ครอบครัวของพวกเขา ¹¹ ปีที่ห้าสิบจะเป็นปีแห่งการเฉลิมฉลองสำหรับพวกเจ้า พวกเจ้าต้องไม่หว่านหรือทำการเก็บเกี่ยว จงรับประทานทุกสิ่งที่เติบโตขึ้นเอง และเก็บผลองุ่นที่เติบโตตามแขนงที่ไม่ได้ลิด ¹² เพราะว่านี่เป็นปีแห่งการเฉลิมฉลองที่บริสุทธิ์สำหรับพวกเจ้า พวกเจ้าต้องรับประทานพืชผลที่เติบโตขึ้นเองตามทุ่งนา

¹³ พวกเจ้าต้องส่งทุกคนให้กลับคืนไปยังที่ดินของพวกเขาเองในปีแห่งการเฉลิมฉลองนี้ ¹⁴ ถ้าพวกเจ้าขายที่ดินให้แก่เพื่อนบ้านของเจ้า หรือซื้อที่ดินจากเพื่อนบ้านของพวกเจ้า พวกเจ้าต้องไม่โกงหรือทำผิดต่อกัน ¹⁵ ถ้าพวกเจ้าซื้อที่ดินจากเพื่อนบ้านของเจ้า ให้พิจารณาจำนวนปีและพืชผลที่สามารถเก็บเกี่ยวได้ ไปจนถึงปีแห่งการเฉลิมฉลองในครั้งต่อไป เพื่อนบ้านของพวกเจ้าที่ขายที่ดินก็ต้องพิจารณาถึงเรื่องนั้นด้วยเช่นกัน

¹⁶ ถ้าจำนวนปีที่เหลือก่อนจะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลองครบรอบในครั้งต่อไปเหลือมาก ที่ดินก็มีราคาเพิ่มขึ้น และถ้าจำนวนปีก่อนที่จะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลองครั้งต่อไปเหลือน้อย ราคาที่ดินก็น้อยลง เพราะจำนวนครั้งที่เจ้าของใหม่จะทำการเก็บเกี่ยวผลผลิตจากแผ่นดินจะขึ้นอยู่กับจำนวนปีที่เหลือก่อนที่จะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลองครั้งต่อไป ¹⁷ พวกเจ้าต้องไม่โกงกันหรือทำผิดต่อกัน แต่พวกเจ้าต้องถวายเกียรติแด่พระเจ้าของพวกเจ้า เพราะเราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า

¹⁸ เหตุฉะนั้นพวกเจ้าต้องเชื่อฟังทำตามกฎเกณฑ์ของเรา จงรักษากฎหมายของเราและกระทำตาม แล้วพวกเจ้าจะอาศัยอยู่ในแผ่นดินอย่างปลอดภัย ¹⁹ แผ่นดินจะเกิดผล และพวกเจ้าจะได้รับประทานจนอิ่มและอาศัยอยู่อย่างปลอดภัย ²⁰ พวกเจ้าอาจพูดว่า "แล้วพวกเราจะรับประทานอะไรในปีที่เจ็ดเล่า? ดูสิ เราไม่สามารถหว่านหรือรวบรวมพืชผลของเราได้"

²¹ เราจะบัญชาพรของเราให้มาเหนือพวกเจ้าในปีที่หก และนั่นจะทำให้เก็บเกี่ยวได้เพียงพอสำหรับสามปี ²² พวกเจ้าจะหว่านในปีที่แปดและจะยังได้รับประทานผลผลิตจากหลายปีก่อนหน้านั้นและจากยุ้งฉาง จนกว่าจะถึงการเก็บเกี่ยวในปีที่เก้า พวกเจ้าจะยังสามารถรับประทานจากที่เก็บสะสมไว้ในหลายปีก่อนหน้านั้น

²³ ที่ดินต้องไม่ถูกขายให้แก่เจ้าของใหม่อย่างถาวร เพราะแผ่นดินเป็นของเรา พวกเจ้าทั้งปวงต่างเป็นคนต่างด้าวและผู้อาศัยอยู่ชั่วคราวในแผ่นดินของเรา ²⁴ พวกเจ้าต้องให้มีสิทธิ์แห่งการไถ่ถอนสำหรับที่ดินทั้งหมดที่พวกเจ้าถือครองอยู่ พวกเจ้าต้องยอมให้ครอบครัวที่เจ้าซื้อที่ดินจากเขาได้ซื้อที่ดินคืน

²⁵ ถ้าพี่น้องคนอิสราเอลของเจ้ายากจนลง เพราะเหตุนั้นจึงได้ขายที่ดินบางส่วนของเขา หลังจากนั้นญาติสนิทของเขาก็สามารถมาซื้อที่ดินที่เขาขายแก่เจ้านั้นคืนกลับไปได้ ²⁶ ถ้าชายคนนั้นไม่มีญาติมาไถ่ถอนที่ดินของเขา แต่ถ้าเขาร่ำรวยขึ้นและเขาก็มีความสามารถไถ่ถอนคืนได้

²⁷ ก็ให้เขาคำนวณย้อนไปถึงปีที่ถูกขายไปและจ่ายคืนให้แก่คนที่ซื้อไปนั้น แล้วเขาจึงสามารถกลับไปยังที่ดินของตนเองได้ ²⁸ แต่ถ้าเขาไม่สามารถไถ่ถอนที่ดินกลับมาได้ ที่ดินที่เขาขายไปนั้นก็จะยังเป็นของคนที่ซื้อไปจนกว่าจะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง เมื่อถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง ที่ดินก็จะถูกคืนให้แก่ผู้ที่ขายไป และเจ้าของเดิมก็จะกลับไปอยู่ในที่ดินของตนเองได้

²⁹ ถ้าชายใดขายบ้านในเมืองที่มีกำแพง เขาก็สามารถซื้อคืนได้ภายในหนึ่งปีหลังจากที่ได้ขายบ้านไปแล้ว เขามีสิทธิ์ไถ่ถอนได้ในตลอดหนึ่งปี ³⁰ ถ้าบ้านนั้นไม่ได้ถูกไถ่ถอนภายในหนึ่งปี บ้านที่อยู่ในเมืองที่มีกำแพงนั้นก็จะกลายเป็นทรัพย์สินถาวรของชายผู้ได้ซื้อบ้านนั้นไปตลอดชั่วชาติพันธุ์ของเขา บ้านหลังนั้นจะไม่ต้องคืนในปีแห่งการเฉลิมฉลอง

³¹ แต่บรรดาบ้านตามหมู่บ้านที่ไม่มีกำแพงล้อมรอบจะถือว่าเป็นเหมือนที่ดินทุ่งนา เป็นที่ดินที่สามารถไถ่ถอนได้ และที่ดินนั้นจะต้องถูกส่งคืนในปีแห่งการเฉลิมฉลอง ³² แต่อย่างไรก็ตาม บรรดาบ้านที่เป็นของคนเลวีที่อยู่ในเมืองต่างๆ ของพวกเขาสามารถไถ่ถอนได้ทุกเวลา

³³ ถ้าคนเลวีคนหนึ่งไม่ได้ไถ่ถอนบ้านที่เขาขายไป บ้านในเมืองที่ถูกขายไปนั้นจะต้องส่งคืนในปีแห่งการเฉลิมฉลอง เพราะบรรดาบ้านในเมืองของคนเลวีนั้นเป็นทรัพย์สินของพวกเขาในท่ามกลางคนอิสราเอล ³⁴ แต่ทุ่งนาที่อยู่ล้อมรอบเมืองของพวกเขาจะขายไม่ได้เพราะทุ่งนาเหล่านั้นเป็นทรัพย์สินถาวรของคนเลวี

³⁵ ถ้าพี่น้องร่วมชาติของพวกเจ้ายากจนลง จนเขาไม่สามารถเลี้ยงดูตนเองได้ต่อไป พวกเจ้าก็ต้องช่วยเขาเหมือนดังที่พวกเจ้าช่วยคนต่างด้าว หรือคนอื่นๆ ที่อาศัยอยู่เหมือนแขกเมืองในท่ามกลางพวกเจ้า ³⁶ อย่าคิดดอกเบื้ยจากเขาหรือพยายามหากำไรใดๆ จากเขา แต่จงถวายเกียรติแด่พระเจ้าเพื่อพี่น้องของพวกเจ้าจะได้อยู่ร่วมกับพวกเจ้า

³⁷ พวกเจ้าต้องไม่ให้เขากู้เงินและคิดดอกเบี้ย หรือขายอาหารให้เขาโดยคิดกำไร ³⁸ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า ผู้ได้นำพวกเจ้าออกจากแผ่นดินอียิปต์ เพื่อเราจะได้ยกแผ่นดินคานาอันให้แก่พวกเจ้า และเพื่อจะได้เป็นพระเจ้าของพวกเจ้า

³⁹ ถ้าพี่น้องร่วมชาติของพวกเจ้ายากจนลงและขายตัวเขาเองแก่พวกเจ้า พวกเจ้าต้องไม่บังคับให้เขาทำงานเหมือนทาส ⁴⁰ จงปฏิบัติต่อเขาเหมือนลูกจ้าง เขาต้องเป็นเหมือนคนที่อาศัยอยู่กับพวกเจ้าเพียงชั่วคราว เขาจะรับใช้พวกเจ้าจนถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง

⁴¹ หลังจากนั้นเขาก็จะจากเจ้าไป ทั้งตัวเขาและลูกๆ ที่อยู่กับเขา และเขาจะกลับไปยังครอบครัวของเขาและไปยังที่ดินของบิดาของเขา ⁴² เพราะพวกเขาเป็นผู้รับใช้ของเราผู้ซึ่งเราได้นำออกจากแผ่นดินอียิปต์ พวกเขาจะไม่ถูกขายให้เป็นทาส ⁴³ พวกเจ้าต้องไม่ปกครองพวกเขาอย่างทารุณ แต่พวกเจ้าต้องถวายเกียรติแด่พระเจ้าของพวกเจ้า ⁴⁴ ส่วนเรื่องทาสชายหญิงของพวกเจ้า ที่พวกเจ้าได้มาจากชนชาติต่างๆ ที่อาศัยอยู่ล้อมรอบพวกเจ้า พวกเจ้าสามารถซื้อทาสจากพวกเขาได้

⁴⁵ พวกเจ้าสามารถซื้อทาสจากคนต่างด้าวที่อาศัยอยู่ท่ามกลางพวกเจ้า ซึ่งมาจากครอบครัวของพวกเขาที่อยู่กับพวกเจ้า บรรดาเด็กๆ ที่เกิดในแผ่นดินของพวกเจ้า พวกเขากลายเป็นทรัพย์สินของพวกเจ้าได้ ⁴⁶ พวกเจ้าสามารถยกทาสเหล่านั้นให้เป็นมรดกแก่ลูกหลานของพวกเจ้าต่อไปได้เหมือนดังเป็นทรัพย์สิน และทำให้พวกเขาเป็นทาสไปได้ตลอดชีวิต แต่พวกเจ้าต้องไม่ปกครองเหนือพี่น้องของพวกเจ้าจากท่ามกลางคนอิสราเอลด้วยความรุนแรง

⁴⁷ ถ้าคนต่างด้าวหรือบางคนที่อาศัยอยู่ชั่วคราวกับพวกเจ้าร่ำรวยขึ้น และถ้าพี่น้องคนอิสราเอลสักคนหนึ่งของพวกเจ้ายากจนลง และขายตัวเองให้แก่คนต่างด้าวคนนั้นหรือบางคนในครอบครัวของคนต่างด้าวนั้น ⁴⁸ หลังจากที่พี่น้องคนอิสราเอลของพวกเจ้าถูกซื้อไป เขาก็สามารถถูกซื้อคืนได้ บางคนในครอบครัวของเขาสามารถไถ่ถอนเขาได้

⁴⁹ อาจเป็นลุงของคนนั้น หรือลูกพี่ลูกน้องของเขาที่จะไถ่ถอนเขา หรือคนใดที่เป็นญาติสนิทของเขาจากครอบครัวของเขา หรือถ้าเขาร่ำรวยขึ้น เขาอาจไถ่ถอนตัวเองได้ ⁵⁰ เขาต้องต่อรองกับคนที่ซื้อเขาไป พวกเขาต้องนับจำนวนปีจากปีที่เขาขายตัวเองให้แก่ผู้ซื้อไปจนถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง ค่าไถ่ถอนของเขาต้องคิดตามอัตราที่จ่ายให้แก่ลูกจ้าง ตามจำนวนปีที่เหลือที่เขาสามารถทำงานให้แก่ผู้ที่ได้ซื้อเขาไป

⁵¹ ถ้ายังมีเหลืออยู่หลายปีกว่าจะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง เขาต้องจ่ายค่าไถ่ถอนตัวเองคืนตามจำนวนปีที่เหลือนั้น ⁵² ถ้าเหลือไม่กี่ปีก่อนที่จะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง เขาต้องต่อรองกับผู้ชื้อเขาเพื่อดูจำนวนปีที่เหลือก่อนจะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง และเขาต้องจ่ายค่าไถ่ถอนตนเองตามจำนวนปีที่เหลือ

⁵³ เขาต้องได้รับการปฏิบัติเหมือนลูกจ้างปีต่อปี พวกเจ้าต้องไม่ปฏิบัติต่อเขาด้วยความทารุณ ⁵⁴ ถ้าเขาไม่ได้ไถ่ถอนตัวตามที่ได้กล่าวมาแล้ว เขาก็ต้องรับใช้จนกว่าจะถึงปีแห่งการเฉลิมฉลอง ทั้งตัวเขาและบุตรทั้งหลายที่อยู่กับเขา ⁵⁵ สำหรับเราแล้ว คนอิสราเอลต่างเป็นผู้รับใช้ พวกเขาเป็นผู้รับใช้ของเราผู้ซึ่งเราได้นำออกจากแผ่นดินอียิปต์ เราคือยาห์เวห์พระเจ้าของพวกเจ้า'"