ជំពូក ១៧
1
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖
2
«ចូរប្រាប់ទៅកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ឲ្យយកដំបងមកពីមេដឹកនាំកុលសម្ព័ន្ធនីមួួយៗត្រូវយកដំបងមួយ ដំបងទាំងអស់ចំនួនដប់ពីរមកឲ្យអ្នក។ ត្រូវសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេម្នាក់នៅលើដំបងរបស់ខ្លួន។
3
អ្នកត្រូវសរសេរឈ្មោះរបស់លោកអើរ៉ុននៅលើដំបងរបស់កុលសម្ព័ន្ធលេវី។ ត្រូវមានដំបងមួយសម្រាប់មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធមួយ។
4
អ្នកត្រូវដាក់ដំបងទាំងនោះនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ នៅពីមុខច្បាប់នៃសម្ព័ន្ធមេត្រី កន្លែងដែលយើងជួបអ្នក។
5
ដំបងរបស់អ្នកណាដែលយើងជ្រើសរើសនោះនឹងដុះពន្លកចេញ។ យើងនឹងធ្វើឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលឈប់រអ៊ូរប្រឆាំងនឹងយើងទៀត។
6
ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបាននិយាយទៅកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មេដឹកនាំលើកុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់ត្រូវឲ្យដំបងរបស់ខ្លួនមកខ្ញុំ គឺមេដឹកនាំម្នាក់ឲ្យដំបងមួយ ពីគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ ទាំងអស់មានដប់ពីរដំបង។ រីឯដំបងរបស់លោកអើរ៉ុនក៏ដាក់នៅជាមួយដំបងរបស់ពួកគេដែរ។
7
បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេក៏យកដំបងទាំងអស់ទៅដាក់នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ក្នុងត្រសាលនៃច្បាប់សម្ព័ន្ធមេត្រី។
8
នៅថ្ងៃបន្ទាប់លោកម៉ូសេបានទៅក្នុងត្រសាលនៃច្បាប់សម្ព័ន្ធមេត្រី ហើយមើល៌! ដំបងរបស់លោកអើរ៉ុនសម្រាប់កុលសម្ព័ន្ធលេវីបានដុះពន្លក។ គឺដុះពន្លក រួចចេញផ្កា មានជាផ្លែអាល់ម៉ូនទុំ។
9
រួចលោកម៉ូសេបានយកដំបងទាំងអស់ចេញពីចំពោះព្រះអម្ចាស់ទៅបង្ហាញកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ហើយម្នាក់ៗសម្លឹងមើលដំបងរបស់ខ្លួន។
10
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរដាក់ដំបងរបស់អើរ៉ុននៅពីមុខច្បាប់នៃសម្ព័ន្ធមេត្រី។ ទុកដំបងនោះជាទីសម្គាល់នៃកំហុសរបស់មនុស្សបះបោរ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់រអ៊ូប្រឆាំងនឹងយើង បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេនឹងស្លាប់»។
11
លោកម៉ូសេបានធ្វើតាមដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់។
12
កូនចៅអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅលោកម៉ូសេថា៖ «ពួកយើងនឹងស្លាប់នៅទីនេះ។ ពួកយើងទាំងអស់គ្នាពិតជាវិនាសមិនខាន!
13
អ្នកណាដែលឡើងមក ហើយចូលទៅជិតព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងត្រូវស្លាប់។ តើពួកយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវវិនាសមែនទេ?