ជំពូក ១៥
1
បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេថា៖
2
«ចូរប្រាប់ដល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា នៅពេលអ្នករាល់គ្នាចូូលទៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅ ដែលព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នានោះ
3
ពេលអ្នករាល់គ្នារៀបចំតង្វាយដោយភ្លើងថ្វាយព្រះអម្ចាស់នោះ ទោះបីជាតង្វាយយដុត ឬយញ្ញបូជាលាបំណន់ ឬតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត ឬតង្វាយនៅពេលបុណ្យផ្សេងៗក្ដី នោះត្រវថ្វាយកូនគោ ឬកូនចៀម ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះអម្ចាស់។
4
អ្នករាល់គ្នាដែលត្រូវថ្វាយតង្វាយដុុតដល់ព្រះអម្ចាស់ ត្រូវយកតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមានម៉្សៅម៉ដ្ឋបីគីឡូក្រាមជាមួយប្រេងមួយលីត្រកន្លះមកជាមួយផង។
5
និងត្រូវយកស្រាទំពាំងបាយជូរមួយលីត្រកន្លះសម្រាប់ជាតង្វាយច្រូច សម្រាប់ចៀមនីមួយៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុត ឬថ្វាយយញ្ញបូជា។
6
ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាថ្វាយចៀមឈ្មោល ត្រូវរៀបចំតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ដែលមានម៉្សៅម៉ដ្ឋល្អប្រាំមួយគីឡូក្រាមលាយជាមួយប្រេងពីរលីត្រ។
7
សម្រាប់តង្វាយច្រូចអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយស្រាទំពាំងបាយជូរពីរលីត្រ។ វានឹងធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។
8
នៅពេលអ្នករាល់គ្នារៀបចំគោឈ្មោះមួយសម្រាប់ជាតង្វាយដុតទាំងមូល ឬជាយញ្ញបូជាដើម្បីលាបំណន់ ឬជាតង្វាយមេត្រីដល់ព្រះអម្ចាស់
9
នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវយកតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមានម៉្សៅមដ្ឋល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាមលាយជាមួយនឹងប្រេងបីលីត្រ មកថ្វាយជាមួយគោឈ្មោលនោះ។
10
អ្នកក៏ត្រូវថ្វាយស្រាទំពាំងបាយជូរបីលីត្រសម្រាប់ជាតង្វាយច្រូច ដែលជាតង្វាយដោយភ្លើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។
11
ត្រូវធ្វើរបៀបនេះសម្រាប់រាល់គោឈ្មោល កូនចៀម ឬកូនពពែ សម្រាប់កូនចៀមឈ្មោល និងកូនពពែឈ្មោលនីមួយៗ។
12
គ្រប់ទាំងយញ្ញបូជាដែលអ្នករាល់គ្នារៀបចំ និងថ្វាយត្រូវធ្វើតាមដូចដែលបានរៀបរាប់នៅទីនេះ។
13
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលកើតនៅក្នុងស្រុកត្រូវធ្វើការទាំងនេះតាមរបៀបនេះ នៅពេលដែលនរណាម្នាក់នាំតង្វាយដេោយភ្លើងដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះអម្ចាស់។
14
ប្រសិនបើ មានជនបរទេសកំពុងស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ឬអ្នកណាដែលរស់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាច្រើនដំណរមកហើយ គេត្រូវថ្វាយតង្វាយដែលធ្វើដោយភ្លើងដែលធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់ នោះពួកគេត្រូវធ្វើដូចជាអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើដែរ។
15
ត្រូវមានច្បាប់តែមួយសម្រាប់សហគមន៍ និងសម្រាប់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា គឺជាច្បាប់ដែលមិនប្រែប្រូលសម្រាប់កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានៅគ្រប់ជំនាន់តទៅ។ អ្នករាល់គ្នាធ្វើយ៉ាងណា នោះអ្នកធ្វើដំណើរដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវធ្វើយ៉ាងនោះដែរ។ ពួកគេត្រូវតែប្រព្រឹត្តិដូចអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តិនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ដែរ។
16
ត្រូវមានច្បាប់តែមួយ និងបញ្ញត្តិតែមួយសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា និងសម្រាប់ជនជបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា»។
17
ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេទៀតថា៖
18
«ចូរប្រាប់ទៅកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងនឹងយកអ្នករាល់គ្នាទៅ
19
ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគអាហាររបស់ស្រុកនោះ អ្នករាល់ត្រូវទុកខ្លះជាតង្វាយ ថ្វាយដល់យើង។
20
អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកម៉្សៅដែលលាយដំបូងមកធ្វើនំប៉័ងមួយដុំសម្រាប់ជាតង្វាយ ដូចជាតង្វាយពីទីលានបោកស្រូវដែរ។ គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមរបៀបនេះ។
21
អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយម៉្សៅដែលលាយដំបូងដល់យើងនៅគ្រប់ជំនាន់តទៅ។
22
ពេលខ្លះអ្នករាល់នឹងប្រព្រឹត្តិបាបដោយអចេតនា គឺនៅពេលអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើតាមបញ្ញត្តិទាំងនេះដែលយើងបានបង្គាប់លោកម៉ូសេ
23
គឺគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលយើងបានបង្គាប់តាមរយៈលោកម៉ូសេចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលយើងចាប់ផ្តើមប្រទានបញ្ញាត្តិដល់អ្នករាល់គ្នារហូតដល់គ្រប់ជំនាន់មនុស្សតទៅ។
24
ក្នុងករណីដែលប្រព្រឹត្តិអំពើបាបដោយអចេតនា ហើយសហគមន៍ក៏មិនបានដឹង នោះសហគមន៍ទាំងមូលត្រូវថ្វាយគោស្ទាវមួយជាតង្វាយដុតដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុតដល់ព្រះអម្ចាស់។ ហើយក៏ត្រូវថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូច តាមបញ្ញត្តិបានបង្គាប់ និងត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយទុកជាតង្វាយលោះបាបដែរ។
25
បូជាចារ្យត្រូវធ្វើពិធីលោះបាបសម្រាប់សហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ពួកគេនឹងទទួលបានការលើកលែងទោសដោយព្រោះតែអំពើបាបដោយអចេតនា។ ពួកត្រូវបាននាំយញ្ញបូជារបស់ពួកគេ ទុកជាតង្វាយធ្វើដោយភ្លើងដល់យើង។ ពួកត្រូវនាំតង្វាយលោះបាបរបស់ខ្លួនចំពោះយើងសម្រាប់អំពើបាបដោយអចេតនារបស់ពួកគេ។
26
ធ្វើដូច្នោះ សហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល និងអំពើបាបរបស់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ នឹងបានទទួលការលើកលែងទោស ពីព្រោះមនុស្សទាំងអស់បានប្រព្រឹត្តដោយអចេតនា។
27
ប្រសិនបើ មនុស្សម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា នោះគេត្រូវថ្វាយពពែញីអាយុមួយឆ្នាំជាតង្វាយលោះបាប។
28
បូជាចារ្យត្រូវធ្វើពិធីលោះបាបនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់សម្រាប់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនានោះ។ អ្្នកនោះនឹងទទួលបានការលើកលែងទោស នៅពេលដែលធ្វើពិធីលោះបានរួចហើយ។
29
អ្នកត្រូវមានច្បាប់តែមួយសម្រាប់អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអ្វីមួយដោយអចេតនា គឺច្បាប់តែមួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតក្នុងស្រុកក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រាអែល និងសម្រាប់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ។
30
ប៉ុន្ដែ បើអ្នកណាប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយចេតនា ទោះបីគេកើតក្នុងស្រុក ឬជនបរទេសក្ដី គេបានប្រាមាថមើលងាយយើងហើយ។
31
ដ្បិត ពួកគេបានមើលងាយពាក្យរបស់យើង ក៏បំពានលើបញ្ជារបស់យើងដែរ គឺត្រូវកាត់អ្នកនោះចោល។ អំពើបាបរបស់គេ នឹងនៅពីលើគេ។
32
នៅពេលដែលកូនចៅអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ពួកគេបានឃើញបុរសម្នាក់ដើររើសអុសនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។
33
អ្នកដែលបានឃើញគាត់ ក៏នាំគាត់មកជួបលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ឹន ព្រមទាំងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។
34
ពួកគេបានឃុំគាត់ទុកពីព្រោះពួកគេមិនដឹងច្បាស់ថាតើត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះគាត់។
35
នោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «បុរសម្នាក់នោះត្រូវមានទោសដល់ស្លាប់។ សហគមន៍ទាំងមូលត្រូវយកដុំថ្មគប់សម្លាប់អ្នកនោះនៅក្រៅជំរំ»។
36
ដូច្នេះ សហគមន៍ទាំងមូលបាននាំអ្នកនោះចេញទៅខាងក្រៅជំរំ ហើយចោលដុំថ្មសម្លាប់គាត់ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់លោកម៉ូសេ។
37
ព្រះអម្ចាស់ក៏មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេទៀតថា៖
38
«ចូរប្រាប់ដល់ដល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ហើយបង្គាប់ពួកគេថា ចូរដេររំយោលនៅជាយអាវ ហើយភ្ជួរនឹងខ្សែពណ៌ខៀវដែលដេរនៅជាយអាវនោះ។ ពួកគេត្រូវធ្វើបែបនេះនៅគ្រប់ជំនាន់មនុស្សតទៅ។
39
ធ្វើដូច្នេះដើម្បីទុកជាការរំឭកពិសេសសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាក្រឡេកមើលរំយោលនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងនឹកឃើញអស់ទាំងក្រឹត្យវិន័យរបស់យើងដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តតាម ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមអំពើចិត្ត និងតាមភ្នែករបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយបង្ខូចខ្លួនរបស់អ្នកឲ្យទៅវាឡើយ។
40
ធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នានឹកឃើញនៅក្នុងគំនិត ហើយប្រព្រឹត្តតាមគ្រប់ទាំងបញ្ញត្តិរបស់យើង ហើយដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធសម្រាប់យើងជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
41
យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។