Para o director do coro. Salmo dos fillos de Coré

¹ Ouvide isto, todos os pobos; escoitade, todos os habitantes do mundo,

² tanto humildes como grandes, de igual xeito rico e pobre. ³ A miña boca falará sabedoría, e a meditación do meu corazón será entendemento.

⁴ Inclinarei ao proverbio o meu oído e ao son do arpa descifrarei o meu enigma.

⁵ Por que hei temer nos días malos cando me rodee a iniquidade dos meus inimigos, ⁶ dos que confían nos seus bens e se gaban na abundancia das súas riquezas?

⁷ Ninguén pode, de ningún xeito, redimir o seu irmán, nin dar a Deus, rescate por el,

⁸ porque a redención da súa alma vale moitísimo e debe esquecer poder pagalo ⁹ para que viva para sempre para que non vexa corrupción.

¹⁰ Porque el olla os sabios morrer; o torpe e o necio de igual xeito perecen e deixan as súas riquezas a outros. ¹¹ As súas tumbas son para sempre as súas moradas, por todas as xeracións: dan ás súas terras os seus nomes propios. ¹² Porén o home, non permanecerá na súa opulencia é como os animais que perecen. ¹³ Este é o camiño dos insensatos, e dos que despois deles aproban as súas palabras. ¹⁴ Como ovellas son enviados ao Seol; guiaraos a morte, e os rectos rexirán pola mañá; Os seus corpos consumiraos o Seol, Por non teren onde morar. ¹⁵ Mais Deus redimirá a miña alma da man do Seol Pois el recibirame. ¹⁶ Cando alguén se enriquece, non temas, cando se enche a riqueza da súa casa; ¹⁷ porque nada ha levar consigo cando morra nin a súa riqueza descenderá tras el. ¹⁸ Aínda que mentres viva se felicite a si mesmo ( e aínda que as persoas che dean os parabéns ao prosperar) ¹⁹ iráse xuntar coa xeración dos seus pais; eles nunca han ver a luz. ²⁰ O home que está en honra e non ten entendemento, é semellante aos animais que perecen.