Salmo 22 Para o director do coro; sobre ajelet-hasahar ( a cerva da alborada). Salmo de David.

1 Meu Deus, meus Deus!

Por que me desamparaches?

Por que estás lonxe da miña salvación,

e distante das miñas palabras de clamor?

2 Meu Deus, clamo de día, e non respondes,

e de noite, e non hai acougo para min.

3 Porén, ti es santo,

que moras entre as louvanzas de Israel.

4 Confiaron en ti os nosos pais;

confiaron, e ti libráchelos.

5 Clamaron a ti e foron librados,

confiaron en ti e non foron avergoñados.

6 Pero eu son verme, e non home;

desgraza para as persoas

e desprezado do pobo.

7 Todos os que me ven me menosprezan,

fan moca cos seus beizos,

moven a cabeza, dicindo:

8 Encomendouse a Iahveh, que El o libere,

que El o rescate,

pois nel se compracía.

9 Porque ti sacáchesme do ventre,

déchesme confianza desde que estaba sobre os peitos da miña nai.

10 Desde o día do meu nacemento, a ti fun entregado,

desde o ventre da miña nai, ti es o meu Deus.

11 Non te alonxes de min, porque a angustia está perto,

porque non hai quen me axude.

12 Arrodeáronme moitos touros,

Fortes touros de Basán cercáronme.

13 Abren a súa boca contra min,

como león voraz que roxe.

14 Son derramado como augas,

e todos os meus ósos están dislocados,

o meu corazón derrétese como cera,

dentro do meu peito.

15 As miñas forzas secaron como peza de oleiro,

a miña lingua pégase ao ceo da boca.

Puxéchesme no po da morte!

16 Porque cans arrodeáronme;

cercáronme un bando de homes malos,

perforaron as miñas mans e os meus pés;

17 Podo contar todos os meus ósos,

eles míranme e obsérvanme.

18 Repartiron entre si as miñas roupas,

e sobre a miña túnica botan sortes.

19 Pero ti, ó Iahveh, non te alonxes,

miña forza, bule a socorrerme.

20 Libra a miña alma da espada,

e a miña vida do poder do can.

21 Sálvame da boca do león,

e dos cornos dos touros bravos;

respondíchesme!

22 Anunciarei o teu Nome aos meus irmáns,

louvareite no medio da congregación.

23 Os que temedes a Iahveh, louvádeo,

glorificádeo toda a descendencia de Xacob,

e temédelle, toda a descendencia de Israel.

24 Porque non desprezou nen rexeitou a dor do aflixido,

nen ocultou o seu rostro del,

senón que cando clamou a El, escoitouno.

25 De ti ven a miña louvanza na congregación grande,

cumprirei as miñas promesas diante dos que o temen.

26 Os aflixidos comerán e fartaranse;

os que buscan a Iahveh, louvaranno.

Viva o voso corazón para sempre!

27 Lembraranse e voltarán a Iahveh

desde todos os límites da terra,

e todas as familias das nacións

postraranse diante túa.

28 Pois o reino é de Iahveh,

e El goberna ás nacións.

29 Todos os grandes da terra comerán e adorarán;

todos os que descenden ao pó, postraranse ante El,

aínda os que non poden conservar viva a súa alma.

30 Unha semente escollida servirao.

Isto dirase do Señor até a postreira xerazón.

31 Virán e anunciarán a súa xustiza,

a un pobo aínda non nacido,

anunciarán que El fixo isto.