¹ Entón Xesús falou ao xentío e aos seus discípulos, ² dicindo: Escríbalos e os fariseos sentáronse na cátedra de Moisés. ³ De modo que facede e observade todo o que vos digan; pero non fagades conforme ás súas obras, porque eles din e non fan. ⁴ Atan cargas pesadas e difíciles de levar, e póñenas sobre as costas dos homes, pero eles nin cun dedo queren movelas. ⁵ Senón que fan todas as súas obras para ser vistos polos homes; pois alargan os seus filacterias e alongan os flocos dos seus mantos; ^{6 7} aman o lugar de honra nos banquetes e os primeiros asentos nas sinagogas, 7 e os saúdos respectuosos nas prazas e ser chamados polos homes Rabí. ⁸ Pero vós non deixedes que vos chamen Rabí; porque un é o voso Mestre e todos vós sodes irmáns. ⁹ E non chamedes a ninguén pai o voso na terra, porque un é o voso Pai, o que está nos ceos. ¹⁰ Nin deixedes que vos chamen preceptores; porque un é o voso Preceptor, Cristo. ¹¹ Pero o maior de vós será o voso servidor. ¹² E calquera que se enxalce, será humillado, e calquera que se humille, será enxalzado. ¹³ Pero, ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque pechades o reino dos ceos diante dos homes, pois nin vós entrades, nin deixades entrar aos que están a entrar. ¹⁴ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque devorades as casas das viúvas, aínda cando por pretexto facedes longas oracións; por iso recibiredes maior condenación. ¹⁵ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque percorredes o mar e a terra para facer un prosélito, e cando chega a selo, facédelo fillo do inferno dúas veces máis que vós. ¹⁶ Ai de vós, guías cegos!, que dicides: «Non é nada o que algún xure polo templo; pero o que xura polo ouro do templo, contrae obrigación». ¹⁷ Insensatos e cegos!, porque que é máis importante: o ouro, ou o templo que santificou o ouro? ¹⁸ Tamén dicides: «Non é nada o que algún xure polo altar; pero o que xura pola ofrenda que está sobre el, contrae obrigación». ¹⁹ Cegos!, porque que é máis importante: a ofrenda, ou o altar que santifica a ofrenda? ²⁰ Por iso, o que xura polo altar, xura por el e por todo o que está sobre el; ²¹ e o que xura polo templo, xura por el e polo que nel habita; ²² e o que xura polo ceo, xura polo trono de Deus e polo que está sentado nel. ²³ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque pagades o diezmo da menta, do aneto e do comiño, e descoidastes os preceptos de máis peso da lei: a xustiza, a misericordia e a fidelidade; e estas son as cousas que debiades facer, sen descoidar aquelas. ²⁴ Guías cegos, que coades o mosquito e tragádesvos o camelo! ²⁵ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque limpades o exterior do vaso e do prato, pero por dentro están cheos de roubo e de desenfreo. ²⁶ Fariseo cego! Limpa primeiro o de dentro do vaso e do prato, para que o de fóra tamén quede limpo. ²⁷ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque sodes semellantes a sepulcros branqueados, que por fóra locen fermosos, pero por dentro están cheos de ósos de mortos e de toda inmundicia. ²⁸ Así tamén vós, por fóra parecedes xustos aos homes, pero por dentro estades cheos de hipocrisía e de iniquidade. ²⁹ Ai de vós, escribas e fariseos, hipócritas!, porque edificades os sepulcros dos profetas e adornades os monumentos dos xustos, ³⁰ e dicides: «Se nós vivísemos nos días dos nosos pais, non fósemos os seus cómplices en derramar o sangue dos profetas». ³¹ Así que dais testemuño en contra de vós mesmos, que sodes fillos dos que asasinaron os profetas. ³² Enchede, pois, a medida da culpa dos vosos pais. ³³ Serpes! Camada de víboras! Como escaparedes do xuízo do inferno? ³⁴ Por tanto, mirade, eu envíovos profetas, sabios e escribas: deles, a uns matarédelos e crucificaréis, e a outros os azoutaredes nas vosas sinagogas e perseguirédelos de cidade en cidade, ³⁵ para que recaia sobre vós a culpa de todo o sangue xusto derramada sobre a terra, desde o sangue do xusto Abel ata o sangue de Zacarías, fillo de Berequías, a quen asasinaches entre o templo e o altar. ³⁶ En verdade dígovos que todo isto virá sobre esta xeración. ³⁷ Xerusalén, Xerusalén, a que mata os profetas e apedrea aos que son enviados a ela! Cantas veces quixen xuntar aos teus fillos, como a galiña xunta as súas pollitos debaixo das súas ás, e non quixeches! ³⁸ Velaquí, a vosa casa déixasevos deserta. ³⁹ Porque vos digo que desde agora en diante non me veredes máis ata que digades: «Bendito o que vén no nome do Señor».