¹ Cando se achegaron a Xerusalén e chegaron a Betfagé, xunto ao monte das Oliveiras, Xesús entón enviou a dous discípulos, ² dicíndolles: Ide á aldea que está enfronte de vós, e enseguida atoparedes un asna atada e un asno xove con ela; desatádea e traédemos. ³ E se alguén vos di algo, dicide: «O Señor necesítaos»; e enseguida enviaraos. ⁴ Isto sucedeu para que se cumprise o devandito por medio do profeta, cando dixo: ⁵ Dicide á filla de Sión: «Mira, o teu rei vén a ti, humilde e montado nun asna, e nun asno xove, fillo de besta de carga». ⁶ Entón foron os discípulos e fixeron tal como Xesús mandáralles, ⁷ e trouxeron o asna e o asno xove; puxeron sobre eles os seus mantos, e Xesús sentou encima. ⁸ A maioría da multitude tendeu os seus mantos no camiño; outros cortaban ramas das árbores e tendíanas polo camiño. ⁹ E as multitudes que ían diante del, e as que ían detrás, gritaban, dicindo: Hosanna ao Fillo de David! Bendito o que vén no nome do Señor! Hosanna nas alturas! ¹⁰ Cando El entrou en Xerusalén, toda a cidade axitouse, e dicían: Quen é leste? ¹¹ E as multitudes contestaban: Este é o profeta Xesús, de Nazaret de Galilea. ¹² E entrou Xesús no templo e botou fóra a todos os que compraban e vendían no templo, e envorcou as mesas dos cambistas e os asentos dos que vendían as pombas. ¹³ E díxolles: Escrito está: «A miña casa será chamada casa de oración», pero vós estádela facendo cova de ladróns. ¹⁴ E no templo achegáronse a El os cegos e os cojos, e sandounos. ¹⁵ Pero cando os principais sacerdotes e escríbalos viron as marabillas que fixera, e aos raparigos que gritaban no templo e que dicían: Hosanna ao Fillo de David!, indignáronse ¹⁶ e dixéronlle: Oes o que estes din? E Xesús respondeulles: Si, nunca lestes: «Da boca dos pequenos e dos nenos de peito preparáchesche encomio»? ¹⁷ E deixándoos, saíu fóra da cidade, a Betania, e hospedouse alí. ¹⁸ Pola mañá, cando regresaba á cidade, tivo fame. ¹⁹ E ao ver unha figueira xunto ao camiño, achegouse a ela, pero non achou nada nela senón só follas, e díxolle: Nunca xamais brote froito de ti. E ao instante secouse a figueira. ²⁰ Ao ver isto, os discípulos marabilláronse e dicían: Como é que a figueira se secou ao instante? ²¹ Respondendo Jesús, díxolles: En verdade dígovos que se tedes fe e non dubidades, non só faredes o da figueira, senón que aínda se dicides a este monte: «Quítache e bótache ao mar», así sucederá. ²² E todo o que pidades en oración, crendo, recibirédelo. ²⁴ Cando chegou Xesús ao templo, os principais sacerdotes e os anciáns do pobo achegáronselle mentres ensinaba, dicindo: Con que autoridade fas estas cousas, e quen che deu esta autoridade? ²³ E respondendo Xesús, díxolles: Eu tamén vos farei unha pregunta, que se ma contestades, eu tamén vos direi con que autoridade fago estas cousas. ²⁵ De onde era o bautismo de Xoan?, do ceo ou dos homes? E eles discorrían entre si, dicindo: Se dicimos: «Do ceo», El diranos: «Entón, por que non lle crestes?». ²⁶ E se dicimos: «Dos homes», tememos á multitude; porque todos teñen a Xoan por profeta. ²⁷ E respondendo a Xesús, dixeron: Non sabemos. El á súa vez díxolles: Tampouco eu direivos con que autoridade fago estas cousas. ²⁸ Pero, que vos parece? Un home tiña dous fillos, e chegándose ao primeiro, díxolle: «Fillo, ve, traballa hoxe na viña». ²⁹ E respondendo el, dixo: «Non quero»; pero despois, arrepentido, foi. ³⁰ E chegándose ao outro, díxolle o mesmo; pero el respondeu e dixo: «Eu irei, señor»; e non foi. ³¹ Cal dos dous fixo a vontade do pai? Eles dixeron*: O primeiro. Xesús díxolles: En verdade dígovos que os recadadores de impostos e as rameras entran no reino de Deus antes que vós. ³² Porque Xoan veu a vós en camiño de xustiza e non lle crestes, pero os recadadores de impostos e as rameras créronlle; e vós, vendo isto, nin sequera arrepentístesvos despois para crerlle. ³³ Escoitade outra parábola. Había unha vez un hacendado que plantou unha viña e a cercou cun muro, e cavou nela un lagar e edificou unha torre, arrendouna a uns labradores e foise de viaxe. ³⁴ E cando se achegou o tempo da colleita, enviou os seus servos aos labradores para recibir os seus froitos. ³⁵ Pero os labradores, tomando aos servos, a un golpeárono, a outro o mataron e a outro o apedrearon. ³⁶ Volveu mandar outro grupo de servos, maior que o primeiro; e fixéronlles o mesmo. ³⁷ Finalmente envioulles ao seu fillo, dicindo: «Respectarán ao meu fillo». ³⁸ Pero cando os labradores viron ao fillo, dixeron entre si: «Este é o herdeiro; vide, matémolo e apoderémonos do seu herdade». ³⁹ E botándolle man, lanzárono fóra da viña e matárono. ⁴⁰ Cando veña, pois, o dono da viña, que fará a eses labradores? ⁴¹ Eles dixéronlle: Levará a eses miserables a un fin lamentable, e arrendará a viña a outros labradores que lle paguen os froitos ao seu tempo. ⁴² Xesús díxolles: Nunca lestes nas Escrituras: «A pedra que refugaron os construtores, esa, en pedra angular converteuse; isto foi feito de parte do Señor, e é marabilloso aos nosos ollos»? ⁴³ Por iso dígovos que o reino de Deus seravos quitado e será dado a unha nación que produza os seus froitos. ⁴⁴ E o que caia sobre esta pedra será feito pedazos; pero sobre quen ela caia, esparexerao como po. ⁴⁵ Ao oír as súas parábolas os principais sacerdotes e os fariseos, comprenderon que falaba deles. ⁴⁶ E cando procuraron prenderlle, tiveron medo da multitude, porque lle tiñan por profeta.