¹ Antes da festa da Páscoa, sabendo Xesús que a súa hora chegara para pasar deste mundo ao Pai, habendo amado aos seus que estaban no mundo, amounos até o fin. ² E durante a cea, como o demo xa puxera no corazón de Xudas Iscariote, fillo de Simón, que o traizoara, ³ Xesús, sabendo que o Pai puxera todas as cousas nas súas mans, e que de Deus viñera e a Deus ía, ⁴ ergueuse da cea e tirou o seu manto, e tomando unha toalla, envolveuse nela. ⁵ Logo botou auga nunha tina, e comezou lavarlle os pés dos discípulos e a secarllos coa toalla na que estaba envolto. ⁶ Entón chegou a Simón Pedro e este díxolle: Señor, ti lávasme a min os pés? ⁷ Xesús respondeu e díxolle: Agora ti non comprendes o que fago, pero despois o entenderás. ⁸ Pedro contestoulle: Xamáis me lavarás os pés! Xesús respondeulle: Se non te lavo, non tes parte comigo. ⁹ Simón Pedro díxolle: Señor, logo non só os pés, senón tamén as mans e a cabeza. ¹⁰ Xesús díxolle: O que se bañou non precisa lavarse, salvo os pés, pois está todo limpo;e vós estades limpos, pero non todos. ¹¹ Porque sabía que o ía entregar; por iso dixo: Non estades todos limpos. ¹² Entón, cando acabou de lavarlles os pés, tomou o seu manto, e sentándose á mesa outra vez, díxolles: Sabedes o que vos fixen? ¹³ Vós chamádesme Mestre e Señor, e tendes razón, porque o son. ¹⁴ Pois se eu, o Señor e o Mestre, vos lavei os pés, vós tamén debedes lavarvos os pés os uns aos outros. ¹⁵ Porque vos din exemplo, para que como eu volo fixen, vos o fagades tamén. ¹⁶ En verdade, en verdade vos digo: un servo non é maior que o seu Señor, nen un enviado é maior que quen o enviou. ¹⁷ Se sabedes isto, seredes felices se o facedes. ¹⁸ Non falo de todos vós, eu coñezo aos que escollín; pero é para que se cumpra a Escritura: "O que come o meu pan, levantou contra min o seu calcañar". ¹⁹ Dígovolo dende agora, antes de que pase, para que cando aconteza, creades que eu son. ²⁰ En verdade, en verdade vos digo: o que recibe a quen eu envíe, recíbeme a min; e o que me recibe a min, recibe ao que me enviou. ²¹ Habendo dito Xesús isto, anguriouse en espírito, e testimoñou e dixo: En verdade, en verdade vos digo que un de vós entregarame. ²² Os discípulos mirábanse uns aos outros, e estaban sorprendidos sen saber de quen falaba. ²³ Un dos discípulos, o que Xesús amaba, estaba na mesa recostado no peito de Xesús. ²⁴ Por iso Pedro fíxolle sinais e díxolle: Dinos de quen fala. ²⁵ El, recostándose novamente sobre o peito de Xesús, díxolle: Señor, quen é? ²⁶ Entón Xesús respondeu: É aquel a quen eu darei o pan que vou mollar. E despois de tomar o pan tomouno e deullo a Xudas, fillo de Simón Iscariote. ²⁷ E despois do bocado, Satanás entrou nel. Entón Xesús díxolle: O que vas facer, faino pronto. ²⁸ Pero ningún dos que estaban sentados á mesa entendeu porque lle dixo isto. ²⁹ Porque algúns pensaban que como Xudas tiña a bolsa do diñeiro, Xesús decíalle: Compra o que precisamos para a festa, ou dera algo para os pobres. ³⁰ E Xudas, despois de receber o bocado, saiu de inmediato; e xa era noite. ³¹ Entón cando saiu Xesús dixo: Agora é glorificado o Fillo do Home, e Deus é glorificado nel. ³² Se Deus é glorificado nel, Deus tamén o glorificará en si mesmo, e glorificarao de seguido. ³³ Filliños, estarei con vós un pouco máis de tempo. Buscarédesme, e como dixen aos xudeus, agora tamén volo digo a vós: onde eu vou, vós non podedes vir. ³⁴ Un mandamento novo vos dou: que vos amedes uns aos outros; que como eu vos amei, así tamén vos amedes uns aos outros. ³⁵ Nisto coñecerán todos que sodes os meus discípulos, se tedes amor uns polos outros. ³⁶ Simón Pedro díxolle: Señor, onde vas? Xesús respondeu: Onde eu vou, ti non podes seguir agora, pero seguirasme despois. ³⁷ Pedro díxolle: Señor, por que non te podo seguir agora mesmo? Eu darei a miña vida por ti!. ³⁸ Xesús respondeulle: A túa vida darás por min?. En verdade, en verdade che digo: non cantará o galo sen que antes me teñas negado tres veces.