¹ Un home chamado Ananías, e a súa muller Safira, vendeu unha propriedade, ² e quedou con parte do prezo, sendo a súa muller sabedora; e traendo o resto, a puxo aos pés dos apóstolos ³ Mais Pedro dixo: Ananías, por que encheu Satanás o teu corazón para mentir ao Espírito Santo e quedar con parte do prezo do terreo? ⁴ Mentres non se vendía, non te pertencía? E despois de vendido, non seguía baixo o teu poder? Por que maquinaches este asunto no teu corazón? Non lle mentiches aos homes, senon a Deus. ⁵ Ao ouvir Ananías estas palabras, caeu morto; e veu grande temor sobre todos os que o souberon. ⁶ E os xovens o levantaron e o cubriron; e sacándoo fora, déronlle sepultura. ⁷ Pasadas como unhas tres horas, entrou a súa muller, sen saber o que ocorrera. ⁸ E Pedro lle preguntou: Dime, vendichedes o terreo en tanto? e ela dixo: si, ese foi o prezo ⁹ Entón Pedro lle dixo: Por que vos puxechedes de acordo para probar ao Espírito Santo? Mira, os pés dos que sepultaron ao teu home están na porta e te sacarán a ti tamén. No mesmo momento, ¹⁰ ela caeu aos pés del, e expirou. Ao entrar os xovens, a encontraron morta, e a sacaron e lle deron sepultura xunto ao seu home. ¹¹ E veu grande temor sobre toda a igrexa e sobre os que souberon estas cousas ¹² Ocorrian moitos sinais e prodixios entre o pobo pola man dos apóstolos. Estaban todos xuntos no pórtico de Salomón. ¹³ Mais ningún dos outros ousaba xuntarse con eles. Con todo, o pobo os tiña en grande estima. ¹⁴ E se engadían a eles máis e máis crentes no Señor, homes e mulleres, ¹⁵ a tal ponto que sacaban aos enfermos ás rúas e os botaban en leitos e padiolas para que ao pasar Pedro, polo menos a súa sombra caera sobre algún deles. ¹⁶ Tamén a xente das cidades dos arredor de Xerusalén acodían traendo enfermos e atormentados por espíritus inmundos e todos quedaban sanados. ^{18 17} Pero o sumo sacerdote ergüiuise e todos os que estaban con íl ( que son os Saduceos), e se encheron de celo, v.18.e botaron man dos apóstoños, e os puxeron a cárcere pública. ¹⁹ Pero na noite un anxo do Señor abriu as portas da cadea e dirixiunnos para fóra e díxolles. ²⁰ Ide, ao templo e falarlle a xente todas as verbas desta Vida. ²¹ Cando eles escoitaron isto, eles entraron no Templo preto do amancer e insinaron. Pero o sumo sacerdote e os que estaban con él viñeron, e chamaron a todos los ancians do pobo de Israél, e mandaronlle traer aos apóstolos da cadea. ²² Pero os oficiais que foron no nos atoparon na cadea , e eles volveron e informaron: ²³ " Nos atopamos a carcere pechada de moso seguro e a os gardas parados na porta, maís cando nos abrimos, non atopamos a ninguén dendrto." ²⁴ Cando o capitán do témpo e os principais sacerdotes escoitaron istas verbas, eles quedaron mui perplexos en canto deles e que podería sair diso. ²⁵ Entón veu alguén e deixolles: os homes que vostedes meteron na cadea están no Templo ensinando á xente. ²⁶ Asín que o capitán foi con os oficiais, e os truxeron de volta pero sen violencia pous eles tremian ca xente los apedreara. ²⁷ Cando eles os truxero, os puxeron frente ao concilio concilio. O sumo sacerdote os interrogou, ²⁸ dicindo." Nos encargamosxes estritomente encoemdamoslles que non ensinaran nese Nome, e aínda enchénches a Xerusalén coas súas ensinanzas e queredes traer o sangue dese Home sobre nos. ²⁹ Pero Pedro e os apóstolos responderon:" Nos obedecemos a Deus no lugar de aos homes. ³⁰ O Deus de nosos pais levantou a Xesús, a quen vostedes mataron, colgadoo dun árbire. ³¹ Deus o esaltou a Sua man dereita para ser Princpe e Salvador, para darlle arrepentemento a Israel, e o perdón dos pecados. ³² Nos somos testemuñas destas cousas, e tamen o Espírito Santo, aquen Deus, lle deu a aqueles que lle obedecen. ³³ Cando os membros do concilio escoitaron isto, eles estaban furiosos e quirían matar aos apóstolos. ³⁴ Pero un fariseo chamado Gamaliel, mestre da lei honrado por todo o pobo, levantouse e mandou cos apóstolos fosen levados fora por uns intres. ³⁵ Entón él lles dixo: "Homes de Israel, poñan moita atención ao que vostedes se propoñen facer co estas persoas. ³⁶ Fai algún tempo, Teudas se levantau pretendendo ser alguen, e un numaro de homes, coma catrocentos, se lle uniron. Él foi asisinado, e todos os que obedeceron foron espallados e quedaron en nada. ³⁷ Depois deste home, Xudas de Galilea, se levantou nos días do censo e levou algunha xente detras del. Él tamén pereceu e todos os que lle obedeceran foron espallados. ³⁸ Agora dígosvo: alexense destes homes e déixaos en pa, porque se este proxecto ou obra é de homes, será destruído, ³⁹ PERO SE É DE dEUS, NON PODERAS DESTRUÍLOS, quizas incluso descobras questás loitando contra Deus " Así foron persuadidos. ⁴⁰ Entón chamaron aos apóstolo, golpearonlles e mandaronlles que non falasen no nome de Xesús, e soltáronlos. ⁴¹ Eles aíron do concilio ledos de ser considerados de dignos de sofrir deshora polo Nome . ⁴² Apartires dese día, no Templo e de fogar en fogar, insinaron e predicaron de seguido sobre Xesús como o Cristo.