Para o director do coro; según Mahalat (tonada triste) Masquil de David. ¹ O necio dixo no seu corazón: Non hai Deus. Corrompéronse e cometeron inxustizas abominabeis; non hai quen faga o ben. ² Deus ollou dende os ceos, sobre os fillos dos homes, para ver se hai algún que entenda, algún que busque a Deus. ³ Desviaron todos e corrompéronse; non hai quen faga o ben, non hai sequera un. ⁴ Non volverán en si os que fan iniquidade, os que devoran o meu pobo como se comesen pan, e non invocan o Señor? ⁵ Alí tremen de espanto, onde antes temor non había, porque Deus esparexeu os ósos de quen acampaba contra ti. ⁶ Ó, se de Sion saise a salvación de Israel! Cando Deus restaure o seu pobo cautivo, Xacob gozarase e aledarase Israel.